Gdy około roku 1690 Grzegorz Gorczycki przybył do Krakowa, zastał w katedrze liturgię niezwykle bogatą i rozbudowaną, wychodzącą daleko poza ramy zwykłego kultu Bożego. Charakteryzowały ją lokalne odmienności dotyczące zewnętrznej oprawy, oryginalnej organizacji, kultu świętych patronów i inne cechy wypływające ze zdrowej tradycji oraz ze zwyczajów zakorzenionych w pobożności ludowej. Zaskakująca w organizacji służby Bożej w katedrze krakowskiej była mnogość i różnorodność celebracji. Wypełniały one wszystkie godziny doby tak w dzień jak i w nocy, trwały nieustannie. Służba Boża miała charakter permanentny, nie było ani chwili, w której nie odbywałoby się jakieś nabożeństwo. Bardzo ważnym elementem liturgii w tamtych czasach były procesje, które w przypadku katedry wawelskiej miały szczególnie uroczysty charakter. Odbywały się we wszystkie niedziele w ciągu roku oraz w ważniejsze święta przypadające poza niedzielami. Najbardziej jednak uroczysty i rozbudowany charakter miały procesje, które wychodząc z katedry schodziły ze wzgórza i udawały się do niektórych krakowskich kościołów w konkretne i specjalnie dobrane dni. Z wielkim rozmachem natomiast odbywały się procesje, które organizowano z okazji biskupiego ingresu, a także obrzędy o znaczeniu państwowym – koronacje i pogrzeby królewskie.

Ks. Szymon Fedorowicz – dr hab. teologii, kapłan Archidiecezji Krakowskiej od 1987 roku. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego na kierunku historia oraz Papieskiej Akademii Teologicznej (obecnie UPJPII). Odbył studia specjalistyczne w Institut Catholique w Paryżu. Habilitował się z zakresu teologii liturgii. Specjalizuje się w historii liturgii, szczególnie w badaniu źródeł dawnej liturgii katedry wawelskiej i w ogóle krakowskiej, łącząc w ten sposób zainteresowania historyczne z teologią.