Katedra wawelska to wyjątkowe miejsce dla historii Polski. Tu, w jej wnętrzu, podczas wydarzeń liturgicznych o wydźwięku patriotycznym, realizowana była idea zjednoczonego i niepodległego Państwa Polskiego, aktualna w okresie rozbicia dzielnicowego, zaborów i późniejszych lat władzy socjalistycznej. Uroczystościom tym często towarzyszyła muzyka, pełniąca w Katedrze rolę nośnika modlitewnego, ubogacającego wartość zanoszonych próśb. Tak powstały najcenniejsze duchowo i kulturowo dzieła, tworzące żywą historię polskiego dziedzictwa muzycznego. Ich twórcami byli najwybitniejsi kompozytorzy tamtych czasów. Czołową postacią, tworzącą dla potrzeb wawelskiej liturgii, z przełomu XVII i XVIII wieku był ksiądz Grzegorz Gerwazy Gorczycki. W referacie, w krótkim zarysie, przedstawiona zostanie jego wybitność w kontekście zasług dla muzyki kościelnej i środowiska społecznego miasta. Wyjaśniona będzie idea realizacji projektu „Twórczość G. Gorczyckiego w kontekście tradycji liturgiczno-muzycznej – źródłowa realizacja OPERA OMNIA” ze szczególnym uwzględnieniem opracowania i wydania materiałów wykonawczych do wszystkich utworów kompozytora i tych, które dziś są jemu przypisywane. Przedstawiony zostanie podział kompozycji zgrupowanych w formalno-tematycznym układzie, tworzącym program poszczególnych dysków, zawierających nagrania rejestrowane dla potrzeb projektu. W zarysie zademonstrowana będzie praca nad nagraniem dzieł wszystkich Grzegorza Gerwazego Gorczyckiego z zespołami: Chórem Kameralnym Filharmonii Krakowskiej, Capella Regia Rorantistarum, solistami i orkiestrą „Collegium Misericordiae Divina” – jako pierwszego pełnego zapisu płytowego twórczości kompozytora.

Stanisław Krawczyński pełnił kolejno funkcje kierownika Chóru Polskiego Radia i Telewizji w Krako­wie, a następnie Chóru Filharmonii Krakowskiej. Pod jego kierownic­twem ze­społy te występowały m.in. w Teatro alla Scala w Mediolanie, Basilica di San Marco w Wenecji, Teatro Regio w Turynie, Academia di Santa Cecilia w Rzy­mie, lipskim Gewandhausie, Beethovensaal w Stuttgarcie. W latach 1986–2008 związany był jako dyrygent z zespołem „Capel­lae Cracoviensis”, prezentując krakowskiej publiczności pierwsze polskie wyko­nania kompozycji m.in. F. Martina, P. Vasksa czy K. Nystedta. Dzięki tej działalno­ści stał się jedną z kluczowych postaci krakowskiego środowiska muzycz­nego, tworząc jego kształt i wizerunek. W 1990 roku był ini­cjatorem powstania Krakowskiego Chóru Kameralnego – uznanego przez kry­tyków za jeden z naj­lepszych polskich zespołów chóralnych. Dokonał prawykonań nowo od­krytych dzieł A. Brucknera oraz wielu utworów kompozy­torów polskich, m.in.: Z. Bargielskiego, Z. Bujarskiego, H.M. Góreckiego, R. Ma­ciejewskiego, R. Pale­stra, M. Stachowskiego. Szczególną wagę przywiązuje do popularyzacji śpiewu chóralnego we wszystkich jego formach. Z jego inicjatywy powstały krakowskie festiwale chó­ralne „Cantate Domino” i „Małopolskie Spotkania Kolędowe”. Prowadząc działalność artystyczną, pozostaje pedagogiem Akade­mii Muzycznej w Krakowie, w której w latach 2004-2012 i 2016 -2020 pełnił funkcję rektora.